De opwinding over het presidentschap van Donald Trump, en de manier waarop hij Amerika regeert, probeer ik naast me neer te leggen. Niet omdat ik denk dat Trump geheel onbelangrijk is of zijn macht niet in staat acht schade in de wereld aan te richten, maar omdat al die opwinding in mijn ogen niet gericht is op waar-het-in-de-toekomst-over-zal-gaan. Al of niet bewust creëert Trump met zijn kordate optreden een door emoties geladen pro- en anti-kamp. Hoewel ik erken dat een groot deel van de mensheid het prettig (en overzichtelijk) vindt om in tegenstellingen en vijandbeelden te denken, verzet mijn ondernemershart zich tegen simplistische thema’s. En dat verzet van mij is niet zomaar wéér een emotie (bovenop alle anderen), maar een koele analyse van wat de afgelopen decennia aan creatieve en technologische vernieuwing wereldwijd tot stand is gebracht. Mijn conclusie? Niet de schermutselingen in de politieke arena zullen de toekomst verregaand bepalen, maar de onstuimige ontwikkeling van wetenschap, internet en kunstmatige intelligentie.
Ik zeg: ‘Kennis is hét avontuur van de toekomst.’
Als Trump, om wat voor reden ook, grenzen wil sluiten of handelsbarrières wil opwerpen en de ‘Amerikaanse arbeidersgezinnen’ weer perspectief wil bieden, is dat zijn goed recht als president. Maar het zal de beweeglijkheid van mensen en goederen in de wereld nauwelijks beïnvloeden. Laat staan de snel groeiende rekenkracht van nieuwe generaties computers . En wanneer Trump met zijn isolationisme nog een paar stapjes verder gaat, zodanig dat Silicon Valley er last van krijgt, zullen de Google’s, Facebook’s en Amazon’s van deze wereld een andere plek gaan zoeken. Of gaan ze zich – daar zijn al aanwijzingen voor – binnen Amerika terugtrekken in zelfstandige gebieden waar onderwijs, informatie en zorg beter zijn geregeld dan daarbuiten. Begin dit jaar bleek in het Zwitserse Davos dat China in de startblokken staat om globalisering verder aan te jagen en zo nodig de leiding ervan over te nemen als de VS nog verder in zijn schulp kruipt.
De vooruitgang is, kortom, niet tegen te houden.
Ben ik een dwaze optimist, die de donkere geest van de Trump-regering over het hoofd ziet? Ik geloof het niet. Het enige wat ik doe, is – los van emoties – een realistische inschatting maken van de daadwerkelijke invloed van Donald Trump. Die is beperkt. Neem de energierevolutie: die gaat écht niet wachten op het moment dat de man in het Witte Huis het ook begrijpt. Of de medische revolutie: het vooruitzicht dat we binnen afzienbare tijd 120 of 130 jaar zullen worden. Invloed van Trump daarop? Nul.
Wat ik steeds scherper ga zien, is dat media zèlf onderdeel van het probleem zijn. Zij wakkeren tegenstellingen en emoties aan. Zij raken de macht over het collectieve denken kwijt en hebben Trump uit sensatiezucht en economisch gewin groot gemaakt.
Degenen die over Trump hun schouders ophalen en onverstoorbaar doorgaan met het werk waar ze in geloven, zijn de winnaars van morgen.
here here!