In de hoogtijdagen van de Sovjet-Unie werden bemanningen van ruimtemissies met uiterste zorgvuldigheid samengesteld. Alles was erop gericht hen de geplande opdrachten stipt te laten uitvoeren. Om vooraf maximale zekerheid te verkrijgen over hun gedrag en prestaties als het eropaan zou komen, in de ruimte, werden deze bemanningen voor langere tijd bij elkaar gezet en geobserveerd. Individueel en collectief aan allerlei tests onderworpen. Hoewel deze methodiek destijds in de westerse pers maar al te graag werd gebruikt om het Sovjet systeem als star en mensvijandig af te schilderen, ben ik van mening dat de opgedane psychologische kennis uit die Sovjet-periode van grote waarde kan zijn voor het bedrijfsleven in de technologische maatschappij van nu en morgen.
Al jaren ben ik dan ook zeer geïnteresseerd in het fenomeen ’socionics’. Simpel gezegd is ’socionics’ een in Oost-Europa ontwikkelde methodiek om mensen annex persoonlijkheidstypen te selecteren, die op verschillende, maar elkaar aanvullende manieren informatie tot zich nemen. Wat de één niet ziet of doorheeft, wordt vrijwel zeker door een teamgenoot, met een andere manier van kennisverwerking, wél gezien en begrepen. Hierdoor neemt de kans op tunnelvisie of eenzijdige ontwikkeling bij directies of andersoortige teams drastisch af. En wordt de kans op het leveren van continue (top)prestaties substantieel verhoogd.
Als je kijkt naar hoe traditionele instituten (banken, scholen, toezichthouders, etc.) tegenwoordig nog vaak geleid worden – door een groep van gelijkgestemden met allen eenzelfde blinde vlek – zou je wensen dat de lessen van de ruimtevaart ten tijde van de Sovjet-Unie nog op ieders netvlies stonden. Was de financiële crisis ooit ontstaan, en zo enorm geweest, wanneer banken niet steeds één type risicoverslaafde topmanager zou voortrekken? Maar ook een paar mooie zeteltjes zou bewaren voor superslimme historici of een paar aarzelende filosofen dan wel logici?
Inderdaad, de vraag stellen is hem beantwoorden.
Natuurlijk snapt iedereen intussen, ook ik, dat de toenmalige pretentie van de Sovjet-Unie als zouden zij ‘objectieve wetenschap’ bedrijven, aan de overdreven kant was. Maar de manier waarop destijds geprobeerd werd teams samen te stellen die een zo breed mogelijke kijk op de werkelijkheid garandeerden, is mijns inziens hyperactueel en nastrevenswaardig. Onder de hoede van het Sovjet-communisme heeft het denken over ‘prestatieverhogende diversiteit’ een enorme sprong gemaakt. Succesvolle bedrijven als Apple, Google, Facebook en (in Nederland) CoolBlue zijn met hun open blik en hun onbevoordeelde handelen misschien wel meer schatplichtig aan de Sovjet-Unie dan aan welke vrije markt ideologie ook.
Denk daar eens over na als je een start-up wilt beginnen rond een spannend idee of veelbelovende vinding.
Wil je zelf een keer een test doen? Ga naar onze testomgeving via deze LINK, en doe zelf een gratis Socionics test. De test is in het Nederlands, het resultaat in het Engels.